ഒരു ഹോസ്പിറ്റല്‍ കാഴ്ച

     
                           
ഒടുവില്‍
ശബ്ദവും, ശ്വാസവും നിലച്ചു
ഹൃദയമിടുപ്പ് നേര്‍രേഖയായി
 നെഞ്ചിന്‍ കൂടിനുള്ളില്‍
തുള വീണ ഹൃദയം
കണ്ണുകള്‍ പറഞ്ഞത് ഒന്നുമാത്രം
"എന്നെ കൊല്ലരുതേ"
സ്തെതസ്കോപും കൈവിരലും
നീല മഷിയാല്‍ പേപ്പറില്‍
മരണം സ്ഥിതീകരിച്ചപ്പോള്‍
അവിടെ
ചില്ലുകൂടിനും അപ്പുറം
കറുത്ത വസ്ത്രധാരിയായ  ഒരാള്‍
ചിരിയുടെ ചായത്തില്‍
ആത്മാവിന്റെ രേഖാ ചിത്രം
വരച്ചുണ്ടാക്കുന്നു
പക്ഷെ, വിധി അപ്പോഴും
അപൂര്‍ണമായി
നേര്‍ കാഴ്ചയില്‍
ബാകിയാകുന്നു

വിലമാതിക്കാനാവാത്തത്

അത് പഴങ്കതയാണ് 

തലയണകള്‍ കുടിച്ചു തീര്‍ത്ത 

കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍ 

ആര്‍ക്കോ വേണ്ടി 

ആറാം ഇന്ത്രിയം

മറന്നു കളഞ്ഞ 

നിഴല്‍ ചിത്രങ്ങള്‍ 

പിന്നെപ്പഴോ ചരിത്രത്തില്‍ 

ചിരിക്കു മുന്നില്‍ 

തകര്‍ന്നു വീണ ഒരു തലമുറ 

എല്ലാ വികാരങ്ങളും 

വ്യക്രതമായ ചെയ്തികളായി

മാറി മാറി കുതിച്ചു പായുന്നു 

ചിലപ്പോഴെങ്കിലും 

അറിവും വിധിയും

പരസ്പരം വെട്ടി മരിക്കുന്നു 

ഏതോ അപ്രതീക്ഷ നിമിഷത്തില്‍ 

മുറിഞ്ഞു പോയ വാക്കുകള്‍ 

മനസ്സില്‍ കൊറിയപ്പോള്‍

പൊടിയാത്ത രക്തത്തില്‍ നിന്നും 

പൊടിഞ്ഞ ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര്‍